کاروانی از شعر

شعر و عرفان

کاروانی از شعر

خداداد
شعر و عرفان

کاروانی از شعر

 

علایی آشتیانی:
دیروز پریشانی خود را به تو گفتم
امروز پریشان تر از آنم که توان گفت
                                                            ***
صائب معتقد است با تسخیر دلها می توان بر همه چیز فرمانروایی کرد.
سعی در تسخیر دلها کن که چون این دست داد
ملک آب و گل به آسانی میسر میشود
                                                                  ***
میر ظلی تبریزی:
با ضعیفان هر که گرمی کرد عالمگیر شد
ذره پرور باش تا خورشید تابانت کنند
                                                             ***
سخن    واعظ قزوینی در بیان خاموشی
آنقدر فیضی که من از بی زبانی دیده ام
ترسم آخر شکر خاموشی کند گویای مرا
                                                           ***
صائب یکی از آثار عشق را اینگونه بیان می کند.
ذره ام اما ز فیض داغ هستی سوز عشق
روشنی بخش زمین و آسمان گردیده ام
                                                        ***
بیتی زیبا از راهب نایینی:
تغافل عاشق بی تاب را بی تاب تر سازد
به فریاد آورد خاموشی یوسف زلیخا را
                                                             ***
مجمر اصفهانی:
جایی نه که گیرد دل دیوانه قراری
ویران شود این شهر که ویرانه ندارد
                                                         ***
رضای خدا در رضایت مادر است.
از تو گر مادر تو نیست رضا
دان که راضی نبود از تو خدا
                                         ملک الشعرا بهار
عارف تفرشی:
به غیر جامه تن کز غم تو پاره نکردم
به درد عشق تو دیگر بگو چه چاره نکردم
                                                        ***
صابر همدانی مزد شب زنده داری های دوران عاشقی را دل روشن و پاک میداند.
مزد آن شب زنده داری های عهد عاشقی است
این دل روشن که در پایان کارم داده اند
                                                                  ***
روشن اردستانی:
آنانکه ترا جستند ،شستند و فرو بستند
دست از همه مقصد ها ،چشم از همه مطلبها
                                                                     ***
ناز ونیاز:
ناز بر من کن که نازت می کشم تا زنده ام
نیم جانی هست و می آید نیاز از من هنوز
                                                            وحشی بافقی
قصای کاشانی:
لیلی ما همه در عالم معنی است یکی
در حقیقت همه مجنون بیابان همیم
                                                            ***
بابافغانی:
از آب زندگی چه حکایت کند کسی
با دلشکسته ای که ز هستی گذشته است
                                                         ***


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







تاريخ : پنج شنبه 25 اسفند 1390 | 14:14 | نویسنده : خداداد |
.: Weblog Themes By Slide Skin:.